مصنوعات فلزی کاربرد گسترده ای در صنعت دارند، به طوری که بخش قابل توجهی از تولید کارخانجات و کارگاه ها را به خود اختصاص داده اند. برای تولید قطعات فلزی روش های گوناگونی وجود دارند که وظیفه یک مهندس، انتخاب بهترین و مناسب ترین روش ممکن و در دسترس با توجه به موانع و محدودیت های موجود از لحاظ فنی و منابع مالی موجود و ویژگی های قطعه از نظر شکل ابعاد جنس، کاربرد و … است. هر یک از روش های تولید دارای مزایا، محدودیت و معایب خاص خود می باشند.
مهم ترین روشهای تولید قطعات فلزی :
تولید قطعات فلزی به روش مکانیکی
در این مکانیزم قطعات فلزی موسوم به شمش با روش هایی مانند چکش کاری، نورد، اکستروژن و … شکل داده می شوند.
در این روش دو نوع کار انجام می شود:
کار سرد: کاری که در دمای پایین ( دمای کمتر از یک سوم نقطه ذوب ) انجام می شود.
کار گرم: کاری که در دمای بیشتر از یک سوم نقطه ذوب انجام می شود.
مزایای روش مکانیکی:
این روش خواص مکانیکی بسیار خوبی ایجاد می کند.
این روش مناسب ترین روش برای تولید قطعات با شکل های هندسی ساده است.
معایب روش مکانیکی:
قطعات باید توانایی شکل پذیری را داشته باشند، در نتیجه همه آلیاژها و فلزات را نمی توان به کار برد.
برای قطعات با پیچیدگی های داخلی، مناسب نیست.
هزینه بالا
روش تولید قطعات
تولید قطعات فلزی به روش جوشکاری
در این روش قطعاتی که به روش های گوناگون تولید شده اند را به یکدیگر اتصال می دهیم. جوشکاری یک روش مونتاژ است.
مزایای روش جوشکاری:
امکان تولید قطعات خیلی پیچیده
معایب روش جوشکاری:
استحکام قطعات جوشکاری شده از استحکام قطعات یک پارچه پایین تر است.
فولادهای کم کربن متوسط بهترین آلیاژها برای جوشکاری می باشند.
تولید قطعات فلزی به روش ماشین کاری
تولید قطعات از طریق براده برداری از روی برخی قسمت های قطعات
مزایای روش ماشین کاری:
این روش دقیق ترین روش برای تولید قطعات است
قطعات ساده و پیچیده را می توان تولید کرد.
معایب روش ماشین کاری:
برای تولید قطعات با ابعاد بزرگ قابل استفاده نیست
هزینه بالا
تولید قطعات فلزی به روش متالوژی پودر
یکی از روش های تولید قطعات فلزی است که در آن شکل و اندازه و خواص مورد نظر در اثر متراکم کردن پودر فلزی و زینتر کردن ایجاد می شود.
مزایای متالوژی پودر:
تولید قطعاتی که با روش های دیگر تولیدشان مقدور نمی باشد.
تنها روشی می باشد که قادریم در آن دانسیته را کنترل کنیم.
معایب متالوژی پودر:
تخلخل
عدم خواص یکسان در قطعه به سبب نبود فشار یکسان در داخل قالب
تولید قطعات فلزی به روش ریخته گری
یکی از روش های شکل دهی قطعات فلزی می باشد که در آن از فلز مورد نظر مذاب تهیه می شود.
مزایای ریخته گری:
توانایی تولید انواع قطعات با پیچیدگی های داخلی و خارجی
بعضی از خواص را فقط به روش ریخته گری می توان ایجاد کرد
تولید تمامی قطعات ساده و یکپارچه
امکان تولید به صورت انبوه
امکان تولید قطعات بسیار کوچک یا بسیار بزرگ
معایب ریخته گری:
حفرات انقباضی
حل شدن گازها در حین ذوب و ایجاد حفرات انقباضی گازی
تولید قطعات با ضخامت کم و طول بسیار زیاد.
هر یک از روش های بالا شامل روش های دیگری می باشند که زیر مجموعه روش های ذکر شده اند که علاوه بر این روش ها امروزه روش های متنوع تری برای ساخت قطعات ابداع شده می باشد.